کامران پایدار: سلام به شما دوستان عزیزم و تشکر میکنم از همراهیتان در این گفتگو. مایلم به صحبت در مورد تعویق پرداخت دستمزدهای ديماه تان و چگونگی اعتراضات شما و دیگر کارگران و سرانجام این مسئله بپرسم. آخرش به کجا رسید؟
کارگر سایت یک ایتکو: مسئله روشن است. ما کارگران اگر کار نکنیم نانی برای خوردن نداریم و یا حتی در صورت اشتغال کافیست یک ماه دستمزدهایمان پرداخت نشود خانواده هایمان و تمام برنامه هایمان برای داشتن یک زندگی حداقل و ناچیز باد هوا میشود. سر راست و بدون تعارف گرسنه می مانیم، کرایه خانه هامان عقب می افتد و اگر دیر بجنبیم اسباب و وسایل بی ارزش زندگیمان سر از کنار کوچه و خیابان در خواهد آورد و هزار و یک بلای دیگر بر سرمان فرود می آید. ما که مثل سرمایه داران و پولدارها٬ مثل این آخوند ریز و درشت و رنگارنگ حسابهای بانکیمان پر و لبالب از پول و پس انداز نیست! امروز کار می کنیم به اندازه امروز می دهند تا بخوریم و زنده بمانیم تا بتوانیم فردا دوباره برایشان کار کنیم. قبلا هرماهه مبلغ دستمزد و اضافه کاریهای ما را پرداخت مینمودند. اما اینبار چندین روز به پایان ماه مانده همه اش گوشه و کنایه آمدند و حرفهای مفت و تکراری زدند. یکبار میگویند کسر بودجه داریم بخاطر بحران اقتصاد جهانی، یکبار میگویند بازار خراب شده، اینبار میگفتند ساپکو پولهایمان را نداده. میدانید اینها کشته و مرده سود و پول بیشترند. باور کنید حتی اگر تولید داروی سرطان و ایدز هم برایشان سودآور نباشد تولیدش را تعطیل می کنند!
15 روز دریافت دستمزدهایمان را عقب انداختند. من شاهد بودم یکی از همکارانمان بچه اش در تب می سوخت ولى پولی برای دوا و دکتر نداشت که نداشت. تعداد زیادی از کارگران منجمله خود من اجاره خانه هایمان عقب افتاد. صاحبخانه پس از دو سه روز تحمل هر روز سر و کله اش عین میرغضب روی سر و زن و بچه هایمان حاضر می شد. طی این چند روز بارها دسته جمعی به مدیر تولید بلوری اين دزد ... مراجعه کردیم. بارها کارگران با اعتراض و خشم به دفتر دادفر مدیر کل ایتکو زنگ زدند. بارها به دفاتر انگلهای شرکت پیمانکاری که استخداممان نموده اند زنگ زديم و مراجعه داشتیم. فرج نکرد که نکرد. آخرش یواش یواش در گوشه و کنار در میان کارگران و در سالنهای تولید بر سر زبانها افتاد اگر دستمزدهایمان را ندهند کار را می خوابانیم. اعتصاب می کنیم. آخرش روز چهار شنبه 16/11/86 دستمزدهایمان واریز شد.
کامران پایدار: بنظر شما چه عاملی باعث شد بسرعت دستمزدهایتان پرداخت شود. بقول خودتان اینها که میگفتند ساپکو طلبهایمان را نداده٬ پس پول از کجا نازل شد و پرداخت نمودند؟
کارگر سایت دو ایتکو: باید خیلی ساده لوح باشی تا حرف اینها را باور کنی. اینها گفتند و ما هم باور کردیم! اعلام ورشکستگی و کسادی بازار و بحران اقتصادی و برنامه های 5 ساله سردار سازندگی رفسنجانی جنایتکار تا طرحهای پرتاپ ماهواره به فضا توسط احمدی نژاد قاتل و چرندیاتی از این دست همه به خاطر یک چیز است: کلاه گشادی سر ما بگذارند تا بیشتر بچاپند و بدزدند! بنظرم اینها فقط از ترس اعتراض و مخصوصا اعتصاب احتمالی ما بود که دستمزدها را واریز نمودند.
کامران پایدار: ساپکو چه ربطی به شما داره؟
کارگر سایت یک ایتکو: ساپکو یکی از بزرگترین شرکتهای ایران خودرو در زمینه سفارش و تهیه و توزیع انواع لوازم مورد احتیاج ایران خودرو است. کارهایی که ما در ایتکو انجام می دهیم به سفارش ساپکو است. در ساپکو هم هزاران کارگر عین ما در چند شیفت کاری در بی حقوقی مطلق در تمام شبانه روز جان می کنند. آخرش هم مثل ما به همراه خانواده هایشان با هزار و یک درد همیشه گرسنه و محرومند. مسئله ما چیز دیگریست. اینها آگاهانه و مغرضانه ما را در برابر ساپکو قرار می دهند برای انحراف اذهان ما و برای دزدی بیشتر خودشان. ببینید حرف ما خیلی روشن است: اولا این سطح دستمزدها آنقدر ناچیز است که پایش به رکاب این گرانی و تورم نمیرسد چه رسد که بر آن سوار هم شود. تازه مهمتر اینجاست آقا ما برای شما بطور نقدی کار کرده ایم٬ طرف حساب ما شما هستید٬ دستمزد ما را هم نقدی پرداخت نمایید٬ این که نشد. ساپکو هیچ ربطی به ما نداره. به ما چه مربوط سود میده یا ضرر کرده؟ ما کار کرده ایم برای شما پولمان را هم از شما میخواهیم. حرف از این روشنتر؟ منتها مشکل این حضرات اینجاست خودشان را به کری و کوری می زنند.
کامران پایدار: مشکل عدم پرداخت بن های خواروبار به کجا کشید؟ چه طرحی برای نقد کردنش دارید؟
کارگر سایت دو ایتکو: هر ماه مبلغ 30 هزار تومان بابت بن تهیه خواروبار به حساب ما واریز میشد. توجه کنید 30 هزار تومان برای تهیه انواع مواد غذایی و خوارو بار خانواده هایمان. این در حالیست که الان برنج کیلویی 4 هزار تومان و گوشت کیلویی 12هزار تومان است! این پول به کجا میرسد؟ آیا آخوندها و وزیر وزرا و اطلاعاتیها و سرمایه داران انگل هم مثل ما با همچین مبلغی خواروبار ماهانه خانواده هایشان را تامین مینمایند!؟ تازه تا این لحظه هنوز بن های مهر و آبان و آذر و دیماه را هم نپرداخته اند. این معما هم از شاهکارها و دست پخت آخوندهای شهوتران و شکم پرست و سرمایه داران مفتخور است. بنظرم اینها ذره ای حتی به اندازه سر سوزنی در حق ما کارگران رحم و گذشت، انصاف و انسانیت ندارند.
کامران پایدار: مسئله افزایش حجم کار و کاهش و تنزل کیفیت غذای روزانه چیست؟
کارگر سایت یک ایتکو: داستان افزایش حجم کار و غذای افتضاحی که به ما می دهند تقریبا از یک ماه پیش شروع شده است. قبل از این در طول ساعت کاری و بر طبق روال همیشگی بایستی هر دو پای پرسی 60 قطعه کار را تحویل میدادند. حالا این میزان را به 300 قطعه رسانیده اند. باید 300 قطعه را تحویل بدهی و الا عذرت را میخواهند و از فردا دوباره با بیکاری و آوارگی و جیب خالی و افکار پریشان باید به دنبال کار بگردی! آخر سر هم دوباره کاری مشابه همین که از دست دادی شاید گیرت بیاید. دوباره همین سرگذشت و ادامه همین داستان قبلی! در برابر افزایش حجم کار تعدادی از کارگرانی که معترض بودند از کار اخراج شده اند. عده ای کارشان را رها کردند و رفتند. ولی چاره چیست مگه نیازهای زندگی و خرج روزانه با آدم مشورت میکنه؟ یک روز بیکاری یعنی یک روز گرسنگی. این بیشرفها ما را در همچین وضعیتی به اسارت گرفته اند! تا آخرش را خودتان قضاوت کنید.
کامران پایدار: از اخراجها و بیکارسازیها چه خبر؟ اوضاع چطوره؟ طرح مزایده و فروش سایت دو ایتکو به کجا رسید؟
کارگر سایت دو ایتکو: در اینجا هر ماه در حالت عادی چند نفری اخراجی داریم. در این یکماه گذشته تعدادی از کارگران معترض و ناراضی نسبت به این وضعیت جهنمی را از کار اخراج نمودند. الان بخصوص بحث اخراجهای جمعی برای آن دسته از کارگرانی که در پایان سال قراردادشان به اتمام میرسد بسیار داغ است. بنا به تجربه و شناختی که داریم این اخراجها و بیکار سازیهای گسترده حتما در پایان سال اجرا خواهد شد. یعنی تا یک ماه دیگر. شمارش معکوس اخراجها از هم اکنون شروع شده است! در مورد طرح مزایده و فروش سایت دو٬ که از چند ماه پیش بحثش بود وآن را در روزنامه ها به مزایده گذاشته بودند٬ را فعلا متوقف نموده اند. حتما برایشان به صرفه نبوده. اگر این طرح اجرا شود حداقل بیش از100 نفر از ما کارمان را از دست خواهیم داد. البته اخیرا بحثهایی هست که میخواهند در برخی قسمتها از ربوتهاى بیشتر و جدیدتری استفاده نماید که در اینصورت تعداد دیگری از کارگران هر دو سایت کارشان را از دست خواهند داد.
کامران پایدار: از ما بیش از حد کار میکشند، دستمزدهایمان را نمیدهند، بن هایمان معوق شده، حجم کارمان را افزایش میدهند تازه کیفیت غذای روزانه را هم به صفر رسانده اند، اخراجها همچنان بر قرار است و غيره. چه باید کرد؟ از نظر شما راه چیست؟
کارگر سایت یک ایتکو: ما هیچ اعتمادی به حکومت اسلامی و قانونش و به سرمایه داران و کارفرماها نداریم. اینها ظرفیت استثمار و فشار همه جانبه را در همه عرصه های زندگی و تحمیل فقر و بی حقوقی را به حد آخر رسانده اند. اینها کمر به نابودی و انهدام ما و خانواده هایمان بسته اند تا حسابهای بانکی و سودهای سرشارشان انباشته تر شود. و ما در مقابل به لقمه نانی محتاجیم! گرسنگی و فقر شدید روزافزون، بیکاری و اخراج، سرکوب و فشار و سانسور٬ همه را در کنار هم علیه مان چفت کرده اند تا بیشتر از این برایشان امر بردار و سود آفرین باشیم. اینها از جمله موانع و مشکلات اصلی ما کارگران در راه اعتراض و مبارزه برای کسب حقوقمان است. همه اینها موجب شده تا ما کارگران در پافشاری بر روی خواسته هایمان نتوانیم محکم و متحد باقی بمانیم.
کامران پایدار: باز هم تشکر از همراهیتان در این گفتگو. صمیمانه از طرف خودم و حزب اتحاد کمونیسم کارگری برایتان در راه احقاق خواسته های برحق و انسانیتان آرزوی موفقیت و پیروزی دارم. *
